Hejnał miejski
Słowo hejnał – pochodzi z języka węgierskiego, oznacza-świt, jutrzenkę, poranek. Hejnał jest to krótki utwór muzyczny o charakterze prostej melodii, zbudowanej z naturalnych dźwięków instrumentu np. trąbki.
Sygnał pobudki, pory dnia, godziny. Trąbienie hejnałów stało się powszechne we wczesnym średniowieczu i miało wtedy znaczenie wojskowe. Hejnałem budzono żołnierzy w obozie, ostrzegano przed zbliżającym się nieprzyjacielem, a także wykorzystywano go w charakterze pieśni nabożnej. W wiekach późniejszych utrzymywanie przez rady miejskie trębaczy stało się powszechne i związane było przede wszystkim z porządkiem i bezpieczeństwem miasta. Ciekawostką jest, że oprócz Krakowa zwyczaj trąbienia hejnałów utrzymywał się najdłużej właśnie na Śląsku. Z okazji obchodów rocznicy 700-lecia Bielska jego działacze kultury rozpisali konkurs środowiskowy na hejnał miasta. Na konkurs napłynęło 10 prac, z których jury wybrało melodie autorstwa Piotra Stachury. Hejnał jest ściśle związany ze specyfiką regionu, oddaje cały urok Beskidów. Rytm maszyn włókienniczych i szum lasu łączy się w pieśń optymistyczną, pieśń zwycięską. Pierwszy raz hejnał wykonany został z ratuszowej wieży w dniu 1 maja 1964 r. przez młodego muzyka, ucznia Państwowej Szkoły Muzycznej w Bielsku-Białej Jana Polaka z Wilkowic.
Tekst i nagranie zaczerpnięto ze strony:
