Klimat Bielska-Białej i Podbeskidzia
Klimat Bielska-Białej i Podbeskidzia
Stosunki klimatyczne Bielska-Białej i okolic odznaczają się dużym zróżnicowaniem, gdyż obszar ten znajduje się w obrębie dwóch dzielnic klimatycznych – podkarpackiej (Pogórza) i karpackiej (gór).
Na terenie tym klimat wykazuje wyraźną zależność od czynników cyrkulacyjnych, tj. napływem mas powietrza z różnych obszarów. Wyraża się to m.in. dużą nieregularnością stanów pogody i znacznymi wahaniami temperatur w ciągu roku. Największy wpływ na kształtowanie się pogody na terenie miasta i okolic wywierają masy powietrza znad Atlantyku. Największą częstość wykazują wiatry zachodnie oraz południowo-zachodnie.
W zimie wzrasta częstość wiatrów południowo-zachodnich i południowych, a latem zachodnich i północno-zachodnich. Pewien odsetek wiatrów południowych stanowią wiatry halne, obserwowane najczęściej w półroczu zimowym. Ich dodatni wpływ to: – zmniejszenie wilgotności względnej, – podniesienie temperatury, – likwidacja inwersji termicznych, ujemny to: gwałtowne zmiany ciśnienia. Największe zachmurzenie na terenie Bielska-Białej i okolic obserwuje się w miesiącach od listopada do stycznia. Najmniejszym średnim zachmurzeniem oraz najczęstszym występowaniem dni słonecznych (9 dni w miesiącu) cechuje się koniec lata i początek jesieni. Stosunki termiczne uwarunkowane są przede wszystkim dopływem określonych mas powietrza, natomiast ich zróżnicowanie przestrzenne jest związane z rzeźbą terenu.
Ogólnie biorąc temperatura na terenie Bielska-Białej i okolic obniża się wraz ze wzrostem wysokości n.p.m. stopniowo ku południowi (średnio o 0.5C na 100m wysokości). Wartość średniej temperatury powietrza zmienia się w granicach od 4 do 4.50C (w partiach grzbietowych Beskidów) do 8.0C na terenie Bielska-Białej. W przebiegu rocznym najwyższe wartości średniej temperatury miesięcznej przypadają na lipiec (ok. 18.0C), na obszarze górskim (ok. 13.0C), najzimniejszym miesiącem jest styczeń, dla którego wartości średnie wynoszą około -2.0C, na terenie gór od -5.0C. Okres bezprzymrozkowy trwa na Pogórzu średnio 175 dni, w górach skraca się o ponad miesiąc. Występowanie mgieł jest obserwowane w Bielsku-Białej przeciętnie przez 40 – 50 dni w roku.
Wielkość i rozkład opadów jest uzależniona na tym terenie przede wszystkim od kierunku wiejących wiatrów oraz wzniesienia terenu nad poziom morza i jego ekspozycji w stosunku do tych wiatrów. Największą ilość opadów przynoszą wiatry zachodnie, północno – zachodnie i północne, najmniejszą – południowe.
Obszarem o najwyższych opadach jest Beskid Śląski, gdzie ich sumy roczne przekraczają 1200 mm. Najwyższe miesięczne sumy opadów notuje się w lipcu, najniższe we wrześniu i październiku. Opady w postaci śniegu są notowane na terenie Bielska-Białej od listopada do kwietnia, przy czym największą liczbę dni z opadem śniegu notuje się w styczniu.
Pokrywa śnieżna jest bardzo zróżnicowana na terenie miasta, biorąc pod uwagę fakt, że granice administracyjne miasta obejmują część Beskidu Śląskiego (stoki Szyndzielni, Klimczoka i Dębowca) oraz Beskidu Małego (pasmo Magurki Wilkowickiej). Roczna liczba dni z pokrywą śnieżną waha się w granicach od około 70, w najniżej położonej części północnej, do ponad 200 w szczytowych partiach Beskidów. Na każde 100 m wzrostu wysokości przypada przeciętnie 10 dni ze śniegiem. Maksymalną grubość pokrywy śnieżnej zonotowano w Bielsku-Białej w latach 60-tych i wynosiła ona 55 cm.
Opracowano na podstawie: R.Gerlach, 1999, praca magisterska PM/99/024/KK, Katedra Klimatologii Uniwersytetu Śląskiego, Sosnowiec.